«Ανέκαθεν υπήρχαν άνθρωποι, που μπορούσαν να κάνουν περισσότερα απ’ ό,τι η πλειονότητα των ανθρώπων. Όμως, κάποια στιγμή, οι κοινοί -δεν ξέρω πώς αλλιώς να σ’ το εξηγήσω- άνθρωποι, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι αυτό ήταν κάτι φυσικό, άρχισαν να θεωρούν τους εναισθητικούς ανθρώπους υπεράνθρωπους και ως επόμενο άρχισαν να τους λατρεύουν σαν θεούς.»
«Συγγνώμη, αυτές ήταν οι πρώτες λατρείες;» ρώτησε ο Φαέθων, αρχίζοντας να μπαίνει στο νόημα.
«Ναι, η αρχαία ελληνική θρησκεία, η αιγυπτι-ακή και άλλες ξεκίνησαν κατά παρόμοιο τρόπο· από λατρεία σε ανθρώπους, οι οποίοι είχαν ικα-νότητες που φάνταζαν σε άλλους υπερφυσικές, μόνο και μόνο επειδή δεν τις κατείχαν όλοι.» συμπλήρωσε η Είδη. «Όμως, -όπως συμβαίνει πάντα- κάποιοι από αυτούς τους εναισθητικούς εκμεταλλεύτηκαν αυτή την τάση των ανθρώπων με σκοπό την εξουσία και την απόλαυση μίας άνετης ζωής. Και έτσι, προκάλεσαν μεγάλο κακό στην ανθρωπότητα, η οποία και δεν είχε την δύναμη να πολεμήσει.»
«Και οι καλοί εναισθητικοί;»
«Αυτοί προσπάθησαν και πέτυχαν να περιορί-σουν τους κακούς. Όμως, οι άνθρωποι τους είχαν θεοποιήσει όλους στα μυαλά τους και έτσι έγιναν οι θεοί τού παρελθόντος, μιας και τότε, οι εναι-σθητικοί ενώθηκαν, για να δημιουργήσουν έναν κόσμο, όπου θα ζουν μόνοι τους, προστατεύον-τας έτσι -όσο γινόταν- και τους ανθρώπους από τους εκμεταλλευτές. Τον κόσμο αυτόν ονόμασαν Σελδάδα.»
«Άρα και εγώ εκεί ανήκω, σύμφωνα με αυτά που είπες.» συμπέρανε ο Φαέθων.
